محمدعلي فرهمند
چكيده
مديريت (و بهبود) آب، خاك و منابع طبيعي تجديدشونده زيستي (يا به اختصاص منابع طبيعي) بسيار پيچيده است و از گذشته رويكردهاي مختلفي براي مديريت اين منابع انتخاب و اتخاذ شده است. رويكردهاي اخير كه عمدتاً به همكاري مردم و بهره‌برداران اين منابع تكيه مي‌كند، ذاتاً در درون خود همكاري و دخالت كارشناسان را به همراه ندارد. بايد پذيرفت كه پروتكل‌ها و قوانين يا سياست‌هاي متخذه در ارتباط با منابع طبيعي سخت‌گيرانه و پيچيده است و در زمينه‌هاي مختلف منابع طبيعي امكان ارايه مشاوره‌هاي فني لازم به مردم و بهره‌برداران را فراهم نمي‌كند. اين مقاله تلاشي است براي جستجوي گزينه‌اي كه بتواند در فرآيندهاي مختلف برنامه‌ريزي و اجرا ايده لازم را به سياست‌گذاران منتقل كند. با ارزيابي ميزان دسترسي به اطلاعات و الگوي سرمايه‌گذاري (و احتمال افزايش ميزان سرمايه‌گذاري) قادر خواهيم بود تا رويه‌هاي مورد عمل خود را در برنامه‌ريزي و اجرا بهبود بخشيده و به مديريت متناسب و پايداري كه بتواند منابع طبيعي را براي رشد توليد غذا و حفظ ارزش‌هاي زيست محيطي حمايت كند نائل شويم.
واژه های کلیدی: منابع طبیعی تجدید شونده، برنامه ریزی مشارکتی، منابع آب و خاک، طرح حبله رود